maak kennis met Jacob Jan van Baalen

Wie is Jacob Jan?

Ik ben geboren en getogen in Delft en woon nu alweer 19 jaar in Culemborg. Tanja en ik wonen met heel veel plezier in de wijk Hoge Prijs. Culemborg is een fijne plek om te wonen. We lopen in korte tijd naar de Lek om daar te wandelen met onze hond. En als ik in het centrum ben, kom ik altijd wel bekenden tegen. Ik ben actief als vrijwilliger bij de Fransche School en bij Werk aan het Spoel en naast de fotoclub ben ik lid van Voet van Oudheusden. Dan leer je veel mensen kennen. Wat ik prettig vind, is dat mensen hier groeten als ze elkaar tegenkomen.

Sinds wanneer fotografeer je?

Eén van de eerste foto’s die ik heb gemaakt was van mijn moeder toen zij in verwachting was van mijn jongste broertje. Ik was toen 9 jaar en mocht een oud toestel van mijn vader gebruiken. Die foto heb ik nog steeds! Daarna ben ik blijven fotograferen vooral om herinneringen vast te leggen. Ik ben niet zozeer een creatieve fotograaf. Mijn mooiste foto’s zijn die van mijn opgroeiende kinderen en vakanties.

De eerste analoge spiegelreflexcamera kocht ik toen ik een jaar of 20 was. Met een vriend ging ik naar Parijs. We zaten zo’n Franse crêpe te eten met veel jam erop. Later zag ik dat die eruit was gelopen precies op mijn objectief en helaas ….. dat zat toen muurvast.
Mijn eerste digitale camera was een Minolta, nu heb ik een Canon 5D Mark IV.

Hoe ben je bij de fotoclub terecht gekomen?

Dat weet ik niet meer, misschien over gelezen in de krant. Het was in het najaar van 2012, want ik heb het eerste lustrumfeest mee kunnen maken. Omdat ik op dat moment geen werk had, ben ik toen Martin v.d. Donk gaan helpen met de fotografie. Martin had gezien dat ik met dezelfde camera fotografeerde als hij en had contact met mij opgenomen. Door onze samenwerking hebben we veel van elkaar kunnen leren.

Welk genre in de fotografie vind je het leukst?

Dat is portretfotografie. Voor de Fransche School heb ik portretten gemaakt van artiesten die kwamen optreden en van medewerkers voor het ‘smoelenboek’. Voor Zorgbelang Gelderland heb ik een aantal jaren voor hun magazine journalistieke foto’s gemaakt tijdens congressen en lezingen, maar ik ben ook wel bij mensen thuis gaan fotograferen. De portretten van Stefan Vanfleteren vind ik geweldig.

Het vreemde is dat ik sinds mijn lidmaatschap van de fotoclub minder ben gaan fotograferen. Ik kan dat niet goed verklaren. Misschien voelt het voor mij als “moeten”, hoewel ik nu graag meedoe aan de opdrachten van Tom Meerman. Of misschien vind ik mezelf niet goed genoeg; er zijn zoveel goede en creatieve fotografen bij onze club. Ik kan mezelf wel helemaal verliezen met het werken in Lightroom en Photoshop. Eerder ben ik jarenlang lid geweest van een themagroep bij Martin v.d. Donk en van een straatfotografie groep.

Wat vind je van de clubochtenden?

Daar geniet ik van. Er zijn zoveel gezellige mensen lid van de club. De lezingen vind ik interessant. Foto’s bespreken is nu veel leuker geworden door de nieuwe manier van werken met de Manders driehoek.

Blijf je jezelf verbeteren in de fotografie?

Dat doe ik nu niet meer zoveel. De mooiste periode was toen ik nog veel aan het ontdekken was over wat je allemaal kon doen in de fotografie. Ik heb veel fotobladen gelezen en kijk nu regelmatig op Youtube.

Tekst: Joyce Elshout.

Maart 2023