Vijf met Samenhang
De Afdeling Utrecht-'t Gooi van de Fotobond wordt gevormd door fotoclubs in Utrecht, de Betuwe en het Noord-Hollandse ’t Gooi. De CFC is er onderdeel van.
Jaarlijks organiseert de Afdeling de wedstrijd (Serie van) Vijf met Samenhang. Dit jaar is de Afdeling overgestapt op geheel digitale inzending en afhandeling. Ook zonder de dwang van het virus was het analoog organiseren van de wedstrijd logistiek gezien altijd een hele opgaaf, dus de overstap kwam niet zomaar uit de lucht vallen.
De thuiswerkende juryleden Diana Bokje en Hans Brongers konden aan de slag met 76 digitale series. Let op: dat is de opbrengst van één afdeling!
Inzendingen
Inzending gebeurde op persoonlijke titel, wat betekent dat iedereen thuis zat te wikken en wegen hoe zijn serie er moest uit zien. Daardoor was er ook geen onderling contact tussen de inzenders. Deze 'ongecoördineerde' inzending blijkt voor de CFC maar liefst negen inzendingen te hebben opgeleverd bij de eerste groepen met 10 punten en meer:
- Marcel Borgstijn 17,5 punten
- Bart Tielens 16 punten
- Gerrit Hendriksen 16 punten
- Kees Molders 15,5 punten
- Ton Valkenburg 14 punten
- Yvonne van Gils 14 punten
- Arno Elshout 12/13 punten
- Joyce Elshout 12/13 punten
- Luc Schaap 10/11 punten
Juryrapport
De jury constateert in zijn rapport dat het kennelijk vrij lastig is een serie van vijf samen te stellen (alsof we dat nog niet wisten 😁). Veel series blijven hangen in het groeperen van vijf foto's met ongeveer hetzelfde onderwerp, die echter verder weinig verband tonen. Een drieluik is makkelijker, vijf foto's tot een geheel smeden is een stuk moeilijker.
In het juryrapport somt de jury met zoveel woorden een aantal eisen op waaraan een goede serie moet voldoen, dat is leerstof voor de volgende ronde. Het rapport bevat de thumbnails van de beste inzendingen, met jurycommentaar.
Ik zet 'de onze' even op een rij.
Marcel Borgstijn
"Deze serie pakte ons als jury meteen. Het zijn geen voor de hand liggende beelden en ze stellen de beschouwer vragen. Je denkt na over de betekenis en je voelt mee met de persoon op de foto's. Een jongen, zo te zien in de puber leeftijd. Hij heeft het psychisch moeilijk: zit in zichzelf (foto 1); kijkt nadenkend "in zichzelf" (foto 2); staart stilstaand in de tuin (foto 3). Foto 4: Hij zit in de klas, tafeltje direct tegen bureau van leraar. Het is half 8 op de klok, hij is alleen (straf?). Foto 5: op handen en voeten de trap op naar boven (verschillende duidingen mogelijk bv. boos weggestoven op weg naar zijn eigen kamer).
De serie raakt de beschouwer; de serie roept gevoelens en gedachten op; de serie dringt geen exacte invulling daarvan op. De jury heeft deze serie als winnaar van de wedstrijd gekozen."
Bart Tielens
"Avondimpressie in zwart-wit. Duistere schaduwen in verlaten straatjes en hoekjes. Een schim van een vrouw in twee foto's. Je voelt de dreiging van het duistere dat het licht binnendringt: foto 2 de takken lijken donkere vingers. Foto 3 is een heel sterk en eigenzinnig gekozen beeld. Sterke serie van strijd tussen licht en donker en het gevoel van 's avonds helemaal alleen op straat lopen. Bij de laatste foto zou je de tekst over de doorrijhoogte kunnen wegshoppen."
Gerrit Hendriksen
"Wat een indringende portretten van gorilla's!
De keuze voor low key werkt heel goed. De uitdrukkingen, bijna menselijk, verschillen steeds, op één na: foto 3 herhaalt ongeveer foto 1.
De serie begint met de indrukwekkende kop die naar rechts kijkt en de serie sluit af met de wat onzeker kijkende gorilla die naar links kijkt."
Kees Molders
"De stad. De serie is technisch prima uitgevoerd in zwart-wit en toont de dynamiek van de stad (bouwen, verkeer, architectuur, een enkele mens in beeld). De composities zijn krachtig, de luchten mooi doortekend. De meeste foto's hebben een hoofdlijn in de vorm van een middenruimte die doorloopt naar achteren. Op die manier ontstaat een diep podium dat omringd wordt door een decor van bebouwing. Foto 4 wijkt hier van af en is minder "diep". Wat de serie inhoudelijk interessant maakt, is dat het een drukte van belang is tijdens de bouw, maar wanneer er na al dat harde werken een prachtige straat ligt, er niemand loopt en er een enorme verstilling is ontstaan."
Ton Valkenburg
"Een serie in zwart-wit met vierkante foto's die onscherp zijn. Dat is dus een serie die een impressie geeft, een gevoel wil oproepen. Het is een associatieve serie en of er associaties worden opgeroepen en welke hangt sterk af van wie er naar kijkt. De beelden kunnen raken aan iets wat jij hebt meegemaakt, jou ontroert, aanspreekt, of juist helemaal niet. De beide juryleden hadden hier dan ook verschillende waarderingen voor de foto's. De één vond foto 1 en 5 het sterkst en de middelste drie vaag en weinig zeggend; de ander vond juist de drie middelste foto's het sterkst en foto 1 en 5 te duidelijk. Op 4 foto's speelt water een rol, meestal als onderdeel van een landschap. In foto 2 drijft er een dode vis in. Foto 3 toont de lucht met vreemde vogels (hele brede vleugels). In de laatste foto staat een man uit te kijken over het water."
Yvonne van Gils
"Een serie in zwart wit met objecten. Foto 2, 3 en 4 passen perfect bij elkaar qua beeldtaal: grafisch leeg/kaal, contrastrijk wordt gefocust op objecten in hun omgeving. Foto 2: sterke lijnwerking, prachtig beeld; foto 3: surrealistisch leeg met dat basketbalbord; foto 4: één afwijkende lamp in de ritmische rij. Foto 1 en 5 passen hier niet zo goed bij. Foto 1 nog enigszins (zelfde grafische toon en witte lucht), maar foto 5 wijkt daar flink van af in vormgeving met ook vage grijze partijen."
Arno Elshout
"Een serie met verschillende beelden, waarin ritme, patronen, lijnen en structuren een rol spelen. De foto's laten onderling heel verschillende beelden zien. Foto 1 boeit het langst: van bovenaf gefotografeerd. Je moet even langer kijken om te beslissen of we naar een speelgoed tafereeltje kijken, of naar een stukje werkelijkheid. Boeiend is ook de uitsnede en de opbouw van de foto, plus de werking van kleur. Foto 2 is juist heel snel te overzien qua compositie en inhoud. Foto 3 is een landschap met bandensporen, waar ritmiek en lijnwerking opvallen. Foto 4 is weer een eigenzinnige uitsnede met dat matras helemaal links aangesneden en min of meer lege ruimte rechts. Patronen op matras, kussen en kartonnen beker en rechtsonder nog een breed bandenspoor. Foto 5 laat, centraal geplaatst, een stenen constructie zien. De foto's in de serie hebben inhoudelijk weinig samenhang."
Joyce Elshout
"Een serie met glaswerk van ramen van grote gebouwen. De serie laat veel spiegelingen zien en onscherptes. In de eerste foto zijn schaduwen van mensen te zien. De overige foto's hebben dat niet. Foto 2 en 4 passen goed bij elkaar (ruimtelijke impressies). Foto 3 wordt als smal verticaal formaat ook nog in tweeën gedeeld door een zware, donkere, middenstrook. Dat is minder geslaagd. Foto 5 is de meest abstracte van de serie. Een serie met een aantal boeiende foto's, maar met verschillende uitwerkingen. Het kleurgebruik in de serie zorgt voor samenhang. De combinatie van blauw en geel/bruintinten is prettig om naar te kijken."
Luc Schaap
"Deze serie kun je typeren als een vormstudie. Dat wil zeggen dat het gaat om compositie, lijnen en vlakverdeling, ritmiek, e.d. Devormgevingishetdoel,nietdeinhoud.Voordezeserieismogelijkeenparkeergaragegebruiktomuitsnedestemaken die abstraheren van die werkelijke parkeergarage. In foto 1 is dat zodanig gedaan dat er een patroon van smalle, taps toelopende, rechthoeken gezien wordt en er een zigzaglijn door de foto loopt. Bij foto 5 zie je twee trapezia (omgekeerd naast elkaar bovenin) en een geometrische restruimte. Deze beide foto's zijn het verst vereenvoudigt en hebben ook de minste zones van de grijstrappen tussen wit en uiterst zwart. Foto 4 heeft wat ingewikkelder geometrische vlakken en wat meer tonen met ook donkerder grijs in de foto (boeit langer). Foto 3 laat het meest van de ruimte zien (bogen en licht en schaduw) en is het minst ver geabstraheerd. Tenslotte foto 2: de meest boeiende abstrahering: speelse vlakverdeling met licht en donker en enige kleur en textuurweergave. De serie is dus niet eenduidig van beeldtaal."
Dat zijn korte, maar instructieve besprekingen. Kijk ook in de rest van het rapport!
De eerste vier uit het rijtje hierboven worden door de Afdeling voorgedragen voor de selectie voor de Salon Foto Nationaal. Zij kunnen in mei een uitnodiging verwachten om voor deze Salon een serie in te sturen waarmee ze kunnen meedingen naar een plaats op de Salon.
En de winnaar is...
Tot slot nog een foto van de terechte overall-winnaar van de Vijf met Samenhang van de Afdeling met zijn trofee: Marcel Borgstijn. Afdelingsvoorzitter Ruud Slot kwam de trofee met oorkonde persoonlijk thuis bij Marcel afleveren. Gefeliciteerd man!
Vriendelijke groet - en wees voorzichtig,
de voorzitter, Kees Molders